دست هایم چقدر بی تابند

                                 باز نزدیک لحظه های دعاست

و هوای دلم چه بارانی است

                                باز وقت شکفتن گل هاست

سیب کالی دوباره رنگ گرفت

                               بر درخت بلند ایمانم

چشم هایم پر از پرستویند

                              من خدا را چه سبز می خوانم

با صدایی که رنگ باران است

                                 می نشینم کنار سجاده

میکشم پر به اسمان نماز

                               با دلی پاک و روشن و ساده

باز من مثل ابر دلتنگی

                            روی سجاده ,نرم می بارم

چکه چکه دوباره اشکم را

                           توی دشت نماز می کارم